მრავალი ათწლეულის განმავლობაში პალეონტოლოგები ამ შეკითხვების ირგვლივ კამათობდნენ, რადგან მიუხედავად ფრთების ქონისა, ჯერ-ჯერობით გაურკვეველი იყო, თუ როგორ იწეოდა არქეოპტერიქსი ჰაერში - გადმოვარდნით ეშვებოდა ხის ტოტიდან და პლანირებით მართავდა სხეულს, მიწიდან ფრთების ქნევით ფრინდებოდა თუ სხვა ხერხებს მიმართავდა.
არქეოპტერიქსის კიდურების ძვლების ახალმა ანალიზმა აჩვენა, რომ მისი სტრუქტურა ძალიან ჰგავს ხოხბისა და მწყერისას, შესაბამისად, ბუმბულიანი დინოზავრი მათ მსგავსად მოკლე დისტანციაზე დაფრინავდა. ამრიგად, დგინდება, რომ მას ფრთების ქნევით შეეძლო აფრენა ანუ ე.წ. აქტიური ფრენა.
არქეოპტერიქსის პირველი ნამარხი 1860 წელს გერმანიაში, ზოლინჰოფენის ზედა იურულ ლითოგრაფიულ ფიქალებში აღმოაჩინეს. მომდევნო წელს იგი პირველად ჰერმან ფონ მაიერმა აღწერა და Archaeopteryx უწოდა, რაც ნიშნავს „ძველ ფრთოსანს“.
