სოფრომაძემ ვიდეომიმართვა მას შემდეგ გაავრცელა, რაც პარტია „გირჩმა“ „თიბისი ბანკის“ დამფუძნებლის, მამუკა ხაზარაძის ირგვლივ განვითარებულ მოვლენებზე დუმილის გამო ბიზნესმენები გააკრიტიკა. „გირჩმა“ ბიზნესმენებს ფარისევლები უწოდა, რადგან „სხვადასხვა ბიზნეს-ასოციაცია-ფედერაციებში გაერთიანებულები ბიზნესის ინტერესებს კი არ იცავენ, არამედ, „სინამდვილეში მათი რეალური დანიშნულება იმ პერიოდის ხელისუფლების ნებისმიერი იდიოტური, მათ შორის, მათთვისვე საზიანო წამოწყებების უტიფარი გაპრავება და მოქალაქეების ზურგსუკან პირადი ინტერესების ლობირებაა“

ვასილ სოფრომაძის მიმართვას უცვლელად გთავაზობთ:

„მე არ ვარ არცერთი ასოციაციის, არც ერთი ფედერაციის წევრი. არაფრის პრივატიზება არ გამიკეთებია ცხოვრებაში არც საქართველოში და არც სხვა ქვეყნებში, სადაც ბიზნესი მიკეთებია. არასდროს ვყოფილვარ შემჩნეული რომელიმე მთავრობასთან მეგობრობაში საქართველოში ან ყოფილის, ან ახლანდელის.

მე, ვასო სოფრომაძე არ ვარ გაჩერებული, მე ხმას ვიღებ, მე ვლაპარაკობ, მე ვიბრძვი და მერე რა, რომ მე ერთი წელიწადია უკვე ჰაერში დაკიდებული ვყავარ ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო სტრუქტურებს, რომლებმაც ყველა რეგლამენტის დარღვევით ვერ დადეს საგადასახადო დასკვნა, ვინაიდან იციან, რომ აბსოლუტურად არ შეესაბამება სინამდვილეს. მათ არც იმან უშველა, რომ ჩვენ მოვიწვიეთ მსოფლიოში ცნობილი აუდიტორული კომპანიების დიდი ოთხეულიდან ერთ-ერთი და მან დადო დასკვნა, რომელმაც ქვა-ქვაზე არ დატოვა ყველა იმ შენიშვნიდან, რომელიც საგადასახადო სტრუქტურებმა ჩვენ წაგვიყენეს.

მერე რა, რომ მე ამის შესახებ ღიად ვილაპარაკე; მერე რა, რომ მე პროკურატურაში შევიტანე ჩემი საჩივარი; მერე რა, რომ ფინანსთა მინისტრს წერილი მივწერე; მერე რა, რომ ამაზე ღიად ვლაპარაკობ. რამე შეიცვალა, რამე მოხდა? რას გვეუბნებით ჩვენ თქვენ? - მე თქვენ მოგმართავთ - პოლიტიკოსებს.

 ჩვენი გადასახადებით, ჩვენი თანხებით დაფინანსებული დადიხართ ჩვენს ავტოგასამართ სადგურებში და ასხამთ ბენზინს, დადიხართ ჩვენს მარკეტებში და ყიდულობთ პროდუქციას, დადიხართ ჩვენს ბანკებში და ღებულობთ მომსახურებას. თქვენ ჩვენ გვეუბნებით ამას?

თქვენ მიიყვანეთ ეს ქვეყანა აქამდე, თქვენ, ბატონებო, თქვენ - ყველა თქვენთაგანმა და არა ოპოზიციამ, ერთმანეთთან კინკლაობით, ერთმანეთში გაუგებრობებით. რა გინდათ თქვენ, რა? - ამ მშიერმა ხალხმა... მე ხალხის სახელით კი არ ვლაპარაკობ, მე ვლაპარაკობ იმას, რასაც ვგრძნობ, რომ ხალხს უჭირს. ღერღილზე და სიმინდის ფქვილზე და 5 და 10-ლარზე მოგცათ ხმა და თქვენ არ იცით როგორი პოლიტიკოსები ხართ თქვენ და საიდან მოხვედით და როგორ მოხვდით პარლამენტში, არ იცით?

რა გინდათ ჩვენგან, რა გავაკეთოთ? გეკითხებით, რა გავაკეთოთ? გვეუბნებით, საკუთარი თავი დაიცავითო? ველური დასავლეთია? ვინჩესტერი ავიღოთ ხელში? რა გინდათ, რომ გავაკეთოთ? ჩვენ არ ვამბობთ იმას, რომ თუ რამე არასწორად ხდება, არ უნდა იყოს სასჯელი. ჩვენ ვამბობთ, რომ გამოიძიეთ, დაუმტკიცეთ და დასაჯეთ. სად არის პრეზუმფცია, რომ ადამიანი თავიდან მართალია? მე, ვასო სოფრომაძემ რა გავაკეთო, გარდა იმისა, რასაც ვაკეთებ? იმის გამო, რასაც ვამბობ, გგონიათ მე მეშინია? ვინც არ უნდა აბაკუნოს ფეხი თქვენს წყნარ პოლიტიკურ კაბინეტებში, თქვენ გგონიათ, მე თქვენი მეშინია და თქვენ მე გამაჩერებთ? როგორ ფიქრობთ, თქვენ მე ხმას ჩამაგდებინებთ?

ყოველ დღე რომ ეუბნებით ჩვენს ხალხს და ჩვენ რომ ცხვრები ვართ, თქვენ მე მართლა ცხვარი გგონივართ? როგორ ფიქრობთ, ბატონებო? - ყველაზე დიდი პრობლემა იცით რა არის? თქვენ უმეტესობა ცხვრები, მგლების ტყავში გადაცმულები რომ ჭკუას და ნოტაციას გვიკითხავთ.

ხშირად მსმენია, არ უნდა იყოს ამ ქვეყანაში და არც ერთ ქვეყანაში გამორჩეული ბიზნესმენები. ვეთანხმები ამას. არ უნდა იყოს, დავამატებ, არც გამორჩეული ბიზნესები უნდა იყოს, მაგრამ სწორია, როცა ჩემი კონკურენტი კომპანია „კარფური“ დღემდე არ იხდის დღგ-ს გადასახადს და მილიონობით ლარი არ შედის სახელმწიფოს ბიუჯეტში? ეს ჩემი ბრალია და ეს არის თქვენი სწორი მიდგომა ბიზნესის მიმართ? თქვენ როგორ ფიქრობთ, იმას, რასაც ჩვენ ვფლობთ, იმ ინფორმაციას, მაგალითად, ფინანსთა სამინისტროში, იმ საკითხებზე, რაზეც გვედავებიან,

თქვენ მართლა გინდათ დაგიდოთ კადრები, როგორ იპარავენ თქვენი თანამშრომლები? - პასუხს ვაგებ ჩემს ყველა სიტყვაზე - როგორ იპარავენ თქვენი თანამშრომლები, თქვენი დეპარტამენტების წამყვანი სპეციალისტები ჩემს მაღაზიებში? როგორ ატრიალებენ იარაღს ახალგაზრდა გოგოების წინაშე თქვენი თანამშრომლები, დაცვის თანამშრომლები, გინდათ დაგიდოთ ეს ყველაფერი?

მე არ მინდოდა, რომ ასე ემოციური ყოფილიყო ჩემი გამოსვლა. მინდოდა უფრო ცივილურ, მშვიდ ტემბრში მელაპარა თქვენთან - თქვენ გზას არ გვიტოვებთ.

მოგიწოდებთ, კიდევ ერთხელ მოგიწოდებთ, ნუ ექცევით ბიზნესს, როგორც ქუჩის ქალს. ბიზნესი საკადრის პასუხს გაგცემთ, დამიჯერეთ.

როცა ერთ მშვენიერ დღეს თქვენ გამოხვალთ თქვენი სახლებიდან - თქვენ, პოლიტიკოსებს გეუბნებით და ვერ ჩაასხამთ ბენზინს ბენზინგასამართ სადგურში, ვერ იყიდით პროდუქტს ჩვენს მარკეტებში, ვერ მიიღებთ მომსახურებას ჩვენს ბანკებში და ჩვენ ამას აუცილებლად გავაკეთებთ.

გონს მოეგეთ, მე გირჩევთ. არც იმის განცდა მაქვს, რომ თქვენ მე ამას შემარჩენთ. ჩემი მისამართი ხომ იცით? სადაა ჩემი სათაო ოფისი, ხომ იცით? ყველა ინფორმაცია ხომ გაქვთ ჩემზე? მე გელით! მე ჩემსას გავაკეთებ, მე ჩემსას მივაღწევ. „კაპიკს“ ვერ აიღებთ ჩემგან“.