მოსარჩელეებს წარმოადგენენ წარმოშობით ქართველი საბერძნეთის მოქალაქეები, რომლებიც საკუთრებაში ვერ იფორმებენ, ერთ შემთხვევაში, თვითონ მოსარჩელის მიერ აშენებულ სახლს და თანმდევ სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწას, ხოლო მეორე შემთხვევაში, მოსარჩელის მშობლების მიერ მემკვიდრეობით მიღებულ შესაბამის ქონებას.
სახალხო დამცველი მიიჩნევს, რომ სადავო ნორმას, კონსტიტუციის ჯერ არ ამოქმედებული, ახალი რედაქციით გათვალისწინებული, სავარაუდო ჰიპოთეტური სამართლებრივი რეგულაცია შემოაქვს მოქმედი კონსტიტუციურ-სამართლებრივი წესრიგის საწინააღდეგოდ, რითიც წინააღდეგობაში მოდის კონსტიტუციის მოქმედ რედაქციასთან.
საქართველოს სახალხო დამცველი მიიჩნევს, რომ სადავო ნორმა, ერთი მხრივ, არღვევს საქართველოს კონსტიტუციის 21-ე მუხლით გარანტირებულ საკუთრების უფლებას, მეორე მხრივ კი, წარმოადგენს საკონსტიტუციო სასამართლოს მიერ მიღებული შესაბამისი გადაწყვეტილების დაძლევის მცდელობას.
სახალხო დამცველი მართებულად მიიჩნევს, საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლომ, კონსტიტუციის ახალი რედაქციის ძალაში შესვლამდე, დაჩქარებული წესით და გამარტივებული სამართალწარმოებით, ძალადაკარგულად სცნოს სადავო ნორმა.
„სადავო ნორმით გათვალისწინებული ანალოგიური შინაარსის მქონე შეზღუდვა საკონსტიტუციო სასამართლომ ერთხელ უკვე სცნო არაკონსტიტუციურად, საქართველოს კონსტიტუციის 21-ე მუხლის პირველ და მე-2 პუნქტებით უზრუნველყოფილ საკუთრების საყოველთაო უფლებასთან წინააღმდეგობის გამო. (2012 წლის 26 ივნისის №3/1/512 გადაწყვეტილება საქმეზე - „დანიის მოქალაქე ჰეიკე ქრონქვისტი საქართველოს პარლამენტის წინააღმდეგ“).
„საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონის 25-ე მუხლის 41 პუნქტის შესაბამისად, თუ საკონსტიტუციო სასამართლო განმწესრიგებელ სხდომაზე დაადგენს, რომ სადავო ნორმატიული აქტი ან მისი ნაწილი შეიცავს იმავე შინაარსის ნორმებს, რომლებიც საკონსტიტუციო სასამართლომ უკვე ცნო არაკონსტიტუციურად, მას გამოაქვს განჩინება საქმის არსებითად განსახილველად მიუღებლობისა და სადავო აქტის ან მისი ნაწილის ძალადაკარგულად ცნობის შესახებ“, - ნათქვამია სახალხო დამცველის განცხადებაში.
