2017 წლის 26 დეკემბერს, პანკისის ხეობაში ჩატარებული სპეცოპერაციის დროს, როცა 19 წლის თემირლან მაჩალიკაშვილი საკუთარი სახლის საძინებელ ოთახში სპეცრაზმმა თავში სასიკვდილოდ დაჭრა, სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურს (სუსი) ვახტანგ გომელაური ხელმძღვანელობდა.
სუს-ის მიერ იმ დროს გავრცელებული ინფორმაციით, თემირლან მაჩალიკაშვილი დაკავებისას შეეცადა წინააღმდეგობა გაეწია სამართალდამცავებისთვის, კერძოდ უნდოდა მოქმედებაში მოეყვანა ხელყუმბარა, რა დროსაც დანაშაულებრივი ქმედების აღსაკვეთად უკიდურესი აუცილებლობიდან გამომდინარე გამოყენებული იქნა პროპორციული ძალა და მოხდა თემირლან მაჩალიკაშვილის მისამართით გასროლა, რის შედეგადაც ამ უკანასკნელმა თავის არეში მიიღო ცეცხლნასროლი დაზიანება. მაჩალიკაშვილის მშობლების განცხადებით, მას შემდეგ, რაც თემირლანს ესროლეს, ხელყუმბარა სუს-ის წარმომადგენლებმა მიიტანეს და დადეს, რომ ალიბი შეექმნათ.
თემირლან მაჩალიკაშვილი 10 იანვარს საავადმყოფოში გარდაიცვალა. მისთვის ბრალი არ წაუყენებიათ. დანარჩენი პირები დააკავეს. სასამართლომ ისინი დამნაშავეებად სცნო საერთაშორისო ტერორისტად აღიარებული ახმედ ჩატაევისა და მისი ჯგუფის დახმარებაში.
თემირლან მაჩალიკაშვილის გარდაცვალების საქმეზე პროკურატურას უკვე 21 თვეა გამოძიება აქვს დაწყებული სისხლის სამართლის კოდექსის 333-ე მუხლის მე-3 ნაწილით, რაც ძალადობით სამსახურებრივი უფლებამოსილების შესაძლო გადამეტებას გულისხმობს.
სუს-ის ყოფილი უფროსი და ამავე უწყების სხვა ხელმძღვანელი პირები პროკურატურამ გამოკითხვაზე მხოლოდ მას შემდეგ დაიბარა, რაც ადამიანის უფლებათა ევროპულმა სასამართლომ თემირლან მაჩალიკაშვილის საქმის არსებითი განხილვა დაიწყო.
„მივაწოდე ინფორმაცია, რა ბრძანებები გავეცით, ვისი ნებართვით დაიწყო ღონისძიება, რაც საჭირო იყო, ყველა ინფორმაცია მივაწოდე პროკურატურას“, - აღნიშნა ვახტანგ გომელაურმა.
მისივე თქმით, ღონისძიებაზე სპეციალური დანიშნულების რაზმის თითოეული წევრი ინდივიდუალურად იღებს გადაწყვეტილებას: „პროკურატურა იძიებს საქმეს. თუ მოხდა გადაცდომა, პროკურატურამ და სასამართლომ უნდა გვითხრას, მე ვერ შევაფასებ. კიდევ ერთხელ განვმარტავ, რომ ოპერაციის დაწყებას წყვეტს სპეცდანიშნულების რაზმის მეთაური და არა მინისტრი. კონკრეტულ სროლას წყვეტს ინდივიდუალური სპეცრაზმელი“.
მაჩალიკაშვილების ოჯახმა ადამიანის უფლებათა ევროპულ სასამართლოს სარჩელით 2019 წლის 6 ივნისს მიმართა. მოსარჩელეები დავობენ ადამიანის უფლებათა ევროპული კონვენციის მე-2 (სიცოცხლის უფლება), მე-3 (წამების, არაადამიანური და ღირსების შემლახავი მოპყრობის ან დასჯის აკრძალვა) და 13-ე მუხლების (უფლება ეფექტიანი სამართლებრივი დაცვის შიდა საშუალებებზე) სავარაუდო დარღვევაზე.