მოსარჩელის განმარტებით, ეგვიპტის არაბთა რესპუბლიკაში ის რელიგიური მრწამსისა და სექსუალური ორიენტაციის გამო იდევნება და საფრთხე ექმნება მის სიცოცხლესა და ჯანრმთელობას.
ვ.ე.-მ საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს 2017 წლის 9 იანვარს მიმართა და თავშესაფარი მოითხოვა. 2017 წლის 14 ივლისის გადაწყვეტილებით, სამინისტრომ მოთხოვნის დაკმაყოფილებაზე უარი განაცხადა და საფუძვლად საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის რეკომენდაცია დაასახელა, რომლის თანახმად, მოსარჩელის საქართველოში ყოფნა საფრთხეს უქმნის საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოებას, ტერიტორიულ მთლიანობას ან საზოგადოებრივ წესრიგს.
მოსარჩელე მიიჩნევდა, რომ სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის რეკომენდაცია იყო უსაფუძვლო, ხოლო სამინისტროს გადაწყვეტილება დაუსაბუთებელი, რადგან ადმინისტრაციულმა ორგანომ სწორად არ გამოიყენა მინიჭებული დისკრეციული უფლებამოსილება და მიიღო დაუსაბუთებელი გადაწყვეტილება, რითაც უსაფუძვლოდ შეუზღუდა განმცხადებელს საქართველოს კონსტიტუციითა და საერთაშორისო ხელშეკრულებებით მინიჭებული ძირითადი უფლებები.
ბოლო პერიოდში, ბინადრობის ნებართვის გაცემისა და თავშესაფრის მინიჭების პროცესში, სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის მიერ სახელმწიფო უსაფრთხოების დაცვის მოტივით, უარყოფითი რეკომენდაციების გაცემას სისტემური ხასიათი მიეცა.
