მოსარჩელეები ითხოვდნენ „საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის შესახებ“ კანონის მე-5 მუხლის მე-4 პუნქტის არაკონსტიტუციურად ცნობას, რომელიც ადგენს, რომ აკადემიის პრეზიდენტად და ვიცე-პრეზიდენტად არ შეიძლება 70 წელს გადაცილებული პირის არჩევა.
მოსარჩელე მხარის მითითებით, 70 წელს გადაცილებულ ქმედუნარიან, ჯანსაღი ფსიქიკისა და გონებრივი მონაცემების მქონე აკადემიკოსებს, მხოლოდ ასაკიდან გამომდინარე ეზღუდებათ ამ ადმინისტრაციული თანამდებობის დაკავების უფლება, რაც იწვევდა მათ მიმართ დისკრიმინაციულ მოპყრობას.
მოპასუხე მხარის - საქართველოს პარლამენტის წარმომადგენელმა ცნო კონსტიტუციური სარჩელი და აღნიშნა, რომ ასაკობრივი ზღვრის დაწესება ზოგადად არ ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციას, თუმცა, ვინაიდან აკადემიკოსთა უმრავლესობის ასაკი აღემატება 70 წელს ან მიახლოებულია მასთან, ხოლო, ადმინისტრაციულ თანამდებობებზე დაიშვება მხოლოდ აკადემიკოსის არჩევა, შესაძლოა მომავალში გართულდეს დასახელებულ თანამდებობებზე არჩევა.
საკონსტიტუციო სასამართლომ მიუთითა, რომ არსებობს სახელმწიფო ფუნქციის სათანადოდ განხორციელების ლეგიტიმური ინტერესი, თუმცა ასევე მნიშვნელოვანია ასაკოვანი პირების დაცვა დისკრიმინაციისაგან.
საკონსტიტუციო სასამართლომ დაადგინა, რომ ამ თანამდებობებზე საქმიანობის განხორციელება არ არის დაკავშირებული განსაკუთრებულ ფიზიკურ მოთხოვნებთან. მეტიც, მეცნიერებათა აკადემიის სპეციფიკიდან გამომდინარე, დასახელებული ფუნქციების სრულყოფილად შესრულებას, შესაძლოა, განაპირობებდეს კიდეც ასაკის მატებასთან ერთად დაგროვებული ცოდნა, გამოცდილება თუ ინსტიტუციური მეხსიერება.
ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, საკონსტიტუციო სასამართლომ მიიჩნია, რომ სადავო ნორმა ახდენდა არსებითად თანასწორ პირთა დისკრიმინაციას და ცნო იგი არაკონსტიტუციურად საქართველოს კონსტიტუციის მე-14 მუხლთან მიმართებით.
