კენგურუ მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე სახასიათო, ქარიზმატული არსებაა. მათი გამოსახულება ამშვენებს ავსტრალიურ ვალუტას, გერბს, კომერციულ ავიახაზებს, საზღვაო ხომალდებს, ოლიმპიურ ემბლემასა თუ სპორტულ ფორმებს. ოფიციალური მონაცემებით, ავსტრალიაში მოსახლეობაზე ორჯერ მეტი კენგურუა - ქვეყანაში 25 მილიონი ადამიანი და 50 მილიონი კენგურუ ცხოვრობს.
არაერთ ავსტრალიელს ისინი პარაზიტებად მიაჩნია და პრობლემებიც აქ იწყება. მიწათმფლობელი მესაქონლეები ჩივიან, რომ კენგურუთა პოპულაცია მათ საძოვრებს აზიანებს და საქონელს ისედაც მწირ რესურსებში ეცილება.
არსებულ დაძაბულობას კიდევ უფრო კომპლექსურ სახეს სძენს ავსტრალიის სადაზღვევო ინდუსტრიის მონაცემები, რომელთა თანახმად, ცხოველთან შეჯახების ავტოსაგზაო შემთხვევათა წლიური რაოდენობა 20 000-ს აჭარბებს და მათგან 80 პროცენტზე მეტი სწორედ კენგურუს უკავშირდება. ამ საკითხის კიდევ ერთი კონფლიქტური მხარეა აღნიშნული ცხოველის სოფლის-სამეურნეო დანიშნულებით გამოყენება. 2017 წელს კენგურუს ხორცისა და ტყავის ინდუსტრიამ 29 მილიონი დოლარის პროდუქციის ექსპორტი აწარმოა და 4000-მდე ადამიანი დაასაქმა. ამას დავუმატოთ გავრცელებული მოსაზრება, რომ კენგურუების რიცხვი კატასტროფულ პროპორციებს აღწევს და ეკოლოგიური წონასწორობის დასაცავად აუცილებელია კენგურუების დახოცვა და მთავრობამაც კვოტებზე დაფუძნებული გამოხშირვის პრაქტიკა შემოიღო. მეორე მხრივ, ცხოველთა დამცველი ორგანიზაციები და უამრავი მეცნიერი გამოხშირვებს არაჰუმანურს, არამდგრადსა და არასაჭიროს უწოდებს. ისინი აცხადებენ, რომ „კატასტროფული პროპორციები“ ბიოლოგიური თვალსაზრისით არარეალურად ჟღერს, რადგან კენგურუს ნაშიერი ნელა იზრდება და ბევრი მათგანი იღუპება, შესაბამისად სახეობის პოპულაცია წლიურად მხოლოდ 10-15%-ით თუ იმატებს.
შეიძლება ითქვას, რომ დავა ერთ ეგზისტენციურ კითხვამდე დადის: რა არის კენგურუ? მავნებელი თუ სიყვარულით დასაცავი სახეობა. ქვეყანა დღემდე ვერ თანხმდება, თუ რა იღონოს, როდესაც ეროვნული სიმბოლო მავნებლობს. გომეროის ტომის უხუცეს ფილ დანკანს თუ დავუჯერებთ, ავსტრალია უცნაური ქვეყანაა - ერთადერთი ქვეყანა, რომელიც საკუთარ სახელმწიფო სიმბოლოს ჭამს.
