ორი ბრიტანელი სპელეოლოგი, ფრენკი და კუკი ე.წ. ქარების მღვიმეში, კლიარუოტერის სახელით ცნობილი გამოქვაბულთა სისტემის სიღრმეში ჩავიდნენ. სწორედ იქ უნდა ეძებნათ დამაკავშირებელი დერეფანი რეისერის მღვიმესთან, რომელიც რეისერ-ისტერის სისტემის ნაწილი იყო. აღნიშნული ორი მღვიმის დაკავშირებით მივიღებდით „სუპერსისტემას“, მთელ პლანეტაზე ერთ-ერთ უდიდეს მიწისქვეშა ლაბირინთს.
ფრენკმა და კუკმა იცოდნენ, რომ კლიარუოტერი 226 კილომეტრზე იყო გადაჭიმული და ზოგიერთ ღრმულს მშფოთვარე მდინარეები კვეთდა, ხოლო რეისერ-ისტერის სისტემაში ისეთი უზარმაზარი დარბაზები შედიოდა, სადაც საჰაერო ლაინერსაც კი სულ თავისუფლად მოათავსებდით და კიდევ საკმაო ადგილი დაგრჩებოდათ. სხვა სიტყვებით, მალაიზიის ამ რეგიონში, გუნუნგ-მულუს ეროვნული პარკის ქვეშ მდებარე კირქვის ფენები დაქსელილია მსოფლიოს ერთ-ერთი უდიდესი ხვრელებით, ფართო გვირაბებითა და ყველაზე უფრო გამაოგნებელი ღრმულებით მთელ დედამიწაზე.
სპელეოლოგებისთვის მიზანი გამოქვაბულთა ამ ორი სისტემის ერთ უზარმაზარ სივრცედ ქცევაა. უკვე ცნობილ გამოქვაბულთა სისტემებს შორის ასეთი მასშტაბური კავშირების გაბმა არც ისე ხშირი მოვლენაა, ამიტომაც მსგავსი მიღწევა ნამდვილ გმირობად მოინათლებოდა ჩვენთვის მეტწილად უხილავ, მიწისქვეშა კვლევის სამყაროში.
