აქამდე უცნობი რჩებოდა ტვინის ის მექანიზმები, რომლებიც ამ ერთგვარ უპირატესობებზეა პასუხისმგებელი. იმის გასარკვევად, თუ როგორ ხდება ტვინში ეს ყოველივე, ვაშინგტონის უნივერსიტეტის ნეირომეცნიერმა იონ ფაინმა და მისმა ჯგუფმა ფუნქციონალური მაგნიტო-რეზონანსული ტომოგრაფია გამოიყენა.
მხედველობის მქონე საკონტროლო ჯგუფში და უსინათლო ადამიანებში ისინი აკვირდებოდნენ თავის ტვინის ქერქის სმენით ზონას, ანუ იმ ნაწილს რომელიც სმენით მიღებულ ინფორმაციას ამუშავებს. მონაწილეთაგან ოთხს მხედველობა ადრეულ ასაკში ჰქონდა დაკარგული, ხუთს კი ჰქონდა ანოფთალმი, ანუ თვალის განუვითარებლობა. ექსპერიმენტის ფარგლებში, მონაწილეებს ასმენინებდნენ სხვადასხვა სიხშირის სუფთა ტონებს, რა დროსაც მათი ტვინის აქტივობას ფუნქციონალური მაგნიტო-რეზონანსული ტომოგრაფი იწერდა. იგივე პროცედურა გაიარა მხედველობის მქონე საკონტროლო ჯგუფმაც.
შედეგების ანალიზისას მკვლევარებმა აღმოაჩინეს, რომ ექსპერიმენტში მონაწილე უსინათლო ადამიანები პროცესს უფრო ვიწრო, ზუსტ სიხშირეთა ზოლის სიგანეში აანალიზებდნენ, ვიდრე - მხედველობის მქონე ინდივიდები. ეს კი იმაზე მიუთითებს, რომ სიხშირეთა შეგრძნების შესწორება მათი ტვინის ქერქის სმენით ზონაში უფრო დახვეწილია, ვიდრე მხედველობის მქონე ადამიანებში.
კვლევამ აჩვენა, რომ უსინათლო ადამიანთა ტვინს უკეთესად შეუძლია სიხშირეთა აღქმა. მიუხედავად ექსპერიმენტის მცირე მასშტაბებისა, ჯგუფი ხაზს უსვამს, რომ მათ მიერ მიღებული შედეგები პირველი მტკიცებულებაა იმ სისტემატიური ცვლილებებისა, რომლებიც ადამიანის თავის ტვინის ქერქის სმენით ზონაში მხედველობის დაკარგვის შემდეგ ხდება. სამომავლოდ ამ ექსპერიმენტის ჩატარებას მეცნიერები უფრო დიდ მასშტაბებში გეგმავენ.
