ყველაფერი 1278 წელს დაიწყო, როდესაც სედლეცელმა აბატმა იერუსალიმში პილიგრიმობიდან დაბრუნებისას იქაური მიწა ჩამოიტანა და ეკლესიის ეზოში მდებარე სასაფლაოში გაშალა. ამის შემდეგ ბოჰემიის მხარეში მდებარე ეკლესია დასაფლავებისთვის პოპულარული ადგილი გახდა.
ტრადიცია გაგრძელდა და მე-14 საუკუნეში ევროპაში გავრცელებული, „შავ სიკვდილად“ წოდებული შავი ჭირის 30 000 მსხვერპლი სწორედ იმ ადგილას დაიკრძალა.
მე-15 საუკუნეში კი გოთიკური ტაძრის ასაშენებლად უამრავ საფლავს ექსჰუმაცია ჩაუტარდა და ამოთხრილი ძვლები პირამიდების ფორმით დაგროვდა ეზოში, იქამდე სანამ მე-19 საუკუნეში ბოჰემიაში მცხოვრებმა მდიდარი გვარის, შვარცენბერგის წარმომადგენლებმა ოსტატი დურგალი არ დაიქირავეს, რომელსაც დაგროვილი ძვლებისთვის რაიმე იერსახე უნდა მიეცა.
აღსანიშნავია სედლეცის სამლოცველოს სიმეტრიული ცენტრალური ჭაღი, რომელიც ადამიანის ჩონჩხის ყველა ძვალს თითოჯერ მაინც მოიცავს, თავისქალები კი იქ მყოფებს მუდმივად სიკვდილის შესახებ აფიქრებთ.
