„ცალსახად გამოიკვეთა, თუ რამდენი და რა მნიშვნელოვანი ცვლილებებია საჭირო განხორციელდეს საკანონმდებლო ბაზაში და ასევე, რეგულირებისა და პროფესიული კომპეტენციების ნუსხაში იმისთვის, რომ ვახტანგ ყიფიანი იყოს ბოლო ექიმი, რომელიც მოხვდა იმ გარკვეულ გაუგებრობაში, სადაც მას ეწოდა თაღლითი ექიმის სახელი.

ეს კონკრეტული შემთხვევა საკმაოდ კომპლექსური და რთული შემთხვევაა. აქედან გამომდინარე, მაშინ, როდესაც 20 თვეა აქტიური გამოძიება მიმდინარეობს, მე არ მაქვს უფლება მივიღო კონკრეტული დასკვნა იმასთან დაკავშირებით, იყო ის დამნაშავე თუ არა. აქ საუბარია დანაშაულის სიმძიმეზე და სწორედ იქიდან გამომდინარე, რომ საქართველოს რეგულაციები და საკანონმდებლო ბაზა არ არის სათანადოდ მომზადებული, რა თქმა უნდა იკვეთება გარკვეული გადაცდომები“, – განაცხადა ეკატერინე ტიკარაძემ.

თბილისის ცენტრალური საავადმყოფოს ექიმს, ვახტანგ ყიფიანს წინასწარი პატიმრობა აქვს შეფარდებული. პროკურატურამ მისი და ასევე, საავადმყოფოს დირექტორის, გიორგი ლობჟანიძის დაკავების შესახებ ინფორმაცია 4 აგვისტოს გაავრცელა. საქმე ეხება 2018 წელს ჩატარებულ ოპერაციას, როდესაც, პროკურატურის მტკიცებით, „ექიმების მიერ გამოვლენილი უყურადღებობისა და დაშვებული შეცდომების გამო პაციენტის მდგომარეობა გართულდა და იგი დღემდე კომატოზურ მდგომარეობაში იმყოფება“.

ვახტანგ ყიფიანს ბრალად ედება სისხლის სამართლის კოდექსის 180-ე (თაღლითობა) და 246-ე მუხლებით (უკანონო საექიმო ან ფარმაცევტული საქმიანობა) გათვალისწინებული დანაშაული, რაც 6-დან 9 წლამდე პატიმრობას ითვალისწინებს.

ექიმი დანაშაულს არ აღიარებს. რამდენიმე დღის წინ მან წერილი გაავრცელა, სადაც ამბობს, რომ „პროცედურის დროს, რამაც ასეთი სამწუხარო შედეგი დააყენა, არ განუხორციელებია არც ერთი მანიპულაცია“. ვახტანგ ყიფიანმა ჯანდაცვის მინისტრს მიმართა თხოვნით, გაეცნოს საქმის დეტალებს და რეაგირება მოახდინოს.

„მე მაქვს თქვენი მხარდაჭერის იმედი“, – მიმართავს ეკატერინე ტიკარაძეს ბრალდებული ექიმი.

ვახტანგ ყიფიანის გარდა საქმეზე ბრალდებულები არიან თბილისის ცენტრალური საავადმყოფოს დირექტორი გიორგი ლობჟანიძე და ანესთეზიოლოგი მაგდა ხოჭოლავა. საავადმყოფოს ადმინისტრაცია ექიმებს მხარს უჭერს და აცხადებს, რომ პროკურატურის არგუმენტები „აბსურდულია და სრულებით არ შეესაბამება საქმის ფაქტობრივ გარემოებებს“.