გათხრების ხელმძღვანელის, არქეოლოგ ხიმენა რივერა ესკამილიას განცხადებით, შესაძლოა ეს უცნობი სამარხი რიტუალური ცერემონიის ნაწილია, რისი ვარაუდის საშუალებასაც იძლევა ჩონჩხების წინასწარ განზრახული, საგულდაგულო განლაგება. დამარხულებს შორის არიან როგორც ერთი თვის ჩვილი, ისე - ხანდაზმული ადამიანები. ჩონჩხები ისეა ჩალაგებული, რომ ერთის თავი მეორის გულმკერდზეა, ერთის ხელები კი მეორის ზურგზეა დაწყობილი.
ჩონჩხები ეკუთვნის ჯგუფს, რომელიც ამ ტერიტორიაზე 500 წლის განმავლობაში, ძვ. წ. 700-200 წლების პერიოდში სახლობდა, ეპოქაში, როდესაც განვითარება დაიწყო მექსიკის ყველა ძირითადმა ცივილიზაციამ. მკვლევართა დასკვნით, ზოგიერთი თავის ქალა და კბილი ხელოვნურად დეფორმირებული ჩანს, რაც ცნობილი პრაქტიკაა მეზოამერიკულ საზოგადოებებში - იგი შესაძლოა მიუთითებდა სოციალურ სტატუსზე, გენდერსა ან იმის მცდელობას, რომ ისინი ღვთაებებისთვის მიემსგავსებინათ.
აღსანიშნავია, რომ 2011 წელს, ახ. წ. 1400-იანი წლებით დათარიღებული სამარხის აღმოჩენის შემდეგ, მკვლევარებმა გაარკვიეს, რომ შიშიმები (ხიხიმები), რომლებიც თანამედროვე მექსიკის დურანგოს შტატის მთებში სახლობდნენ, კანიბალები იყვნენ. დადგინდა, რომ აღმოჩენილი ძვლები მოხარშული, ხორცგაცლილი და ქვის დანებით დაკაწრული იყო.
